अमृता लम्साल
अमृता लम्साल
तुलसा पराजुली। तस्बिरः तुलसाको पारिवारिक संकलन समाज
'म कसैलाई टेर्दिनँ'
टंकमाया कार्की। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'जंगलबाट घिसार्दै लगेर श्रीमती बनाए'
एक सय वर्षीया हजुरआमा सोना तोलावती खरेल। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
१०० वर्षीया हजुरआमा भन्छिन्ः श्रीमान नहुँदा पोते चोबेको पानी खान्थ्यौं
९० वर्ष हाराहारीकी मंगली जलारी। भारतबाट किनेर ल्याएको माछा मार्ने जालको तलपट्टि शिशा हालेर गह्रुँगो बनाउँदै। तस्बिरः अमृता लम्साल समाज
'फेवातालको पानी उघाएर खान्थ्यौं, अहिले त्यहीँको फोहोर उठाउँछौं'
८३ वर्षीया मिठाइदेवी विश्वकर्मा। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
माया झांगिन जातको बारले कहाँ छेक्छ र!
८१ वर्षीया यमकला पंगेनी। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'श्रीमानलाई भन्दिएँ- बाजा घन्काएर अर्को बिहे गर्नू, म रुन्नँ'
९७ वर्षीया राधादेवी जोशी। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
८३ वर्षदेखि सँगै सत्यमोहन र राधादेवी
८६ वर्षीया राधादेवी देवकोटा। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'सानैमा बिहे भयो, आमालाई चिठी लेख्न अक्षर सिकेँ'
शान्ता वैद्य। तस्बिर: नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
बिहे गरेको ७० वर्ष भयो, श्रीमानको नाम अझै भन्दिनन्
८२ वर्षीया भगवती उप्रेती। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
दरबारदेखि दूतावाससम्म चर्चित फ्रेन्च दोभाषे
८१ वर्षीया कान्छी दुलाल। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
जसलाई बिहेमा ससुराले बोकेर घर भित्र्याएका थिए
८७ वर्षीया हजुरआमा मगन रघुवंशी। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'पाइन्ट लगाउने आमा'
हरिकला लामिछाने। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'छोरीलाई स्कुलबाट निकालेर गल्ती गरेँ'
८५ वर्षीया मित्रकुमारी अधिकारी। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'ससुराले हलो जोतेकाले माइतीको भान्सा छिर्न दिएनन्'
८८ वर्षीया सान्नानी। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
वृद्धाश्रममा २० वर्षदेखि सान्नानी
८४ वर्षीया हजुरआमा पुण्यवता। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'छोरी भइदिएकी भए ...'
जानकी (ऋद्धिकुमारी) आफ्नी पनातिनीसँग। तस्बिरः जानकीको पारिवारिक संकलन समाज
'काठमाडौं यस्तो होला भन्ने कल्पनै गरेकी थिइनँ'
८४ वर्ष पुगेको उत्सव मनाउँदै रूद्रकुमारी र उनका परिवारका सदस्य। तस्बिरः रूद्रकुमारीको पारिवारिक संकलन समाज
रूद्रकुमारीले फेरि आफ्नो कथा भन्ने छैनन्
८७ वर्षीया नानीछोरी श्रेष्ठ। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'मेरो बूढा ससुराको दुइटा खलक- जेठी श्रीमतीका सन्तान श्रेष्ठ, कान्छीका भट्ट'
९५ वर्षीया इन्द्रमाया पौडेल। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'मैले गीता पढ्दा महामारीले सबै मर्छन् भन्दै गाउँमा पञ्चायत बस्यो'
८५ वर्षीया तारादेवी राई। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'श्रीमान कम्युनिष्ट भएकैले घर छाड्नुपर्यो'
८६ वर्षीया धनमाया पुरानो तस्बिर हेर्दै। तस्बिरः निशा भण्डारी/सेतोपाटी समाज
पढ्न नपाएकी धन रेग्मी श्रीमानकी 'अंग्रेजी गुरू'
८५ वर्षीया नारायणदेवी श्रेष्ठ। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'एकदिन यस्तो आउँछ, छोरी पाएकोमा समाजले खुसी मनाउनेछ'
८७ वर्षीया विष्णुकुमारी श्रेष्ठलाई आफू जन्मे-हुर्केको ठाउँ बन्दीपुरको खुब याद आउँछ। त्यहाँ बिताएका क्षणहरू सुनाउन पाउँदा उनी दंग पर्छिन्। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
८७ वर्षीया विष्णुकुमारीको मनमा अझै छ माओवादी त्रास
नब्बे वर्षीया रत्नदेवी तुलाधर। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
९० वर्षकी रत्नदेवी पुराना हिन्दी गीतमा श्रीमान सम्झन्छिन्
'दिल मुझे ऐसी जगह ले चल जहाँ कोई न हो..अपना पराया मेहरबां ना-मेहरबां कोई न हो..ए दिल मुझे ऐसी जगह ले चल...' गजल गाउँदै रजीया बेगम। उनको मीठो आवाजका 'फ्यान' राजा त्रिभुवनसमेत थिए। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
रजीया बेगम, जसलाई राजा त्रिभुवनले बनाइदिए मधु
दोलखामा जन्मेर पर्सामा आधा जीवन बिताएर काठमाडौंमा रमाइरहेकी जमुना। उनी गत साउनमा १०० वर्ष पुगिन्। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
छोरीको मायामा लुपुक्क बुबाआमाले 'घर ज्वाइँ' खोजे
'बुबाले आफ्ना दिदीबहिनीले पाएको दुःख देखेर हामीलाई पढाउनुभयो। उहाँप्रति म कृतज्ञ छु,' तुला राणा आफ्नो सफलताको श्रेय बुबा भूपेन्द्रविक्रम शाहलाई दिन्छिन्। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
'रानी ऐश्वर्य 'नो' सुन्नै नसक्ने'
'रंगीचंगी चुरा लाइराख्न मनपर्छ,' चोककुमारी पोख्रेल भन्छिन्। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
नयाँ दिन सम्झिन्नन्, पुराना दिन भुल्दिनन्
९६ वर्षको उमेरमा पनि आफ्नो सीपलाई पूजा गर्छिन् देवमाया मानन्धर! भन्छिन्, 'सियोमा धागो हाल्न सक्दैन। तर थैली बनाउँछ। समाज
पन्ध्र मिनेट दुरीको घर-माइती कहिल्यै एक्लै हिँडिनन् देवमाया
'रत्ना हाम्रो घरमा पहिलो महिला तिमी नै हौ पढेको!' भन्नुहुन्थ्यो उहाँ। म, आजसम्म पनि पढिरहेकी छु। फरक यत्ति हो, आज कोर्स बुक होइन, आउट बुक पढ्छु। तस्बिरः नारायण महर्जन समाज
रत्ना राई र शंकर लामिछानेको अमर प्रेम
लेखकः अमृता लम्साल ब्लग
महिला हिंसाविरुद्ध संयुक्त आवाज किन उठ्दैन?
'आमा, हाँस्नुहोस् न !' भन्दा 'मेरो दाँत भाँच्चिएको छ क्या!' भनेर पोज दिँदै कृष्णकुमारी घिमिरे। तस्बिरः नारायण महर्जन/सेतोपाटी समाज
‘आइतबार र बिहीबार महिलाले कपाल पनि कोर्न पाउन्न थिए’
विचार
‘मेरो शरीर, मेरो हक’