वर्षौं भयो यी आकाशमा घामहरु छैनन्
न त जुनहरु छन्
न ताराहरु छन्
वर्षौं भयो यी पहाडमा वनहरु छैनन्
बुट्यानहरु छैनन्
बगैंचाहरु छैनन्
न त चराहरु छन्
न गीतहरु छन्
न फूलहरु छन्
वर्षौं भयो यी हिंड्ने सडकमा पाइलाहरु छैनन्
चौतारीहरु छैनन्
नत गन्तब्यहरु छन्
न दूरीहरु छन्
छन् त यहाँ केबल
शुभ चिन्तकहरुले अनुहार-पुस्तकका
सन्देश बाकसभरि 'के छ?' भनी पठाएका
एक हजार अनुत्तरित प्रश्नहरु छन्
छन् त केबल यहाँ
मेरी प्रियालाई लेखिपठाएका प्रेमपत्र
र
मेरी प्रियालाई टिपी संगालेका ओइलिएका गुराँसहरु
निलिबस्ने स्टेफन हकिङ्सका ब्ल्याक होलहरु छन्
छन् त यहाँ केबल
मेरी बुढी आमा, तन्नेरी भाइ, र भर्खर विवाहित बहिनीलाई
दिइ पठाएका आश्वासनका खातहरु छन्
छन् त केबल यहाँ
यी दुई आँखाहरुले बैंसमा देखेका मृत सपनाहरु छन्
जीवनको गीत गाउन नसक्ने बेसुर बाँसुरीहरु छन्
गन्तब्य भुलेर भौतारिरहेका एकजोर खुट्टाहरु छन्
छन् त यहाँ केवल
कोरोनाको चक्रब्यूमा फसेका
मानिसहरुका उदास आँखाहरु छन्
सास र आश गुमाइबसेका फोक्सो र मुटुहरु छन्
मृत्युका पढ्न नसकिने कहालीलाग्दा दस्ताबेजहरु छन्
अन्तिम बिदाइ गरिदिने हातहरु कुरिबसेका घोर निद्रामा परेका
महिषहरुका भग्नावशेषहरु छन्
छन् त यहाँ फगत
पाठक ढुकिबस्ने दुई हरफ पेस्सिमिस्ट कबिताहरु छन्
मरभूमि बग्ने किनारा हराएका उदास नदीहरु छन्
भुपी शेरचनका अनगिन्ती चोक र गल्लीहरु छन्
छन् त यहाँ फगत
लीलामीमा मोलतोल भै बसेका निराश मानिस
र देवताका रंगहीन अनुहारहरु छन्
छन् त यहाँ केबल
यी सब सब तमसा हेरी बस्ने
नयाँ वर्ष पूर्व नै सच्याइएका थोत्रा क्यालेन्डरहरु छन्!
