दसैँ आयो
बजारमा भिड छ
हरेक गल्ली–टोलमा नयाँ कपडाको गन्ध
भित्रैसम्म छिर्ने धूप–धूपको सुगन्ध
बालबालिकाको हाँसो र पिङको चर्को चीत्कार
घर–आँगनमा सजिएका रङ्गिन बत्ती
पारिवारिक भेटघाट, टिका–जमरा—
सबै कुरा आउँछन् आँखामुनि
तर मेरो मनमा भने—
मौनताको भारी ढुङ्गा बसिरहेको छ।
सबैलाई रमाइलो छ
तर मलाई लाग्छ
यो पर्वले मलाई स्पर्श नै गरेन
जसरी भिडभाडको बिचमा
एउटा मान्छे एक्लै भुलेर हिँड्छ
त्यसरी नै
म आफ्नै जीवनको उपन्यासमा
एकल पात्रझैँ भासिएको छु।
दसैँ भनेको
मिलनको पर्व हो भन्छन्
तर मेरो जीवनमा टाढिएका अनुहारहरू
यादको धुमिल पानामा मात्रै बाँकी छन्
आमा–बुबाको मायालु नजर
भाइबहिनीको हाँसो
परिवारको सामूहिक भेला—
सबै कुरा टाढा लाग्छ
अझै अधुरो सपनाजस्तै।
संसारमा सबै हर्षोल्लासमा छन्
तर मभित्र भने
खुसीसँग लड्ने संघर्षरत पात्र
आफ्नै हृदयको अँध्यारो कोठामा
संसारको उज्यालो घाम पस्न सकेको छैन।
तर—
यो मौनता, यो पीडा पनि
जीवनको एउटा अध्याय मात्र हो
मलाई विश्वास छ
अर्को दसैँ मा
मेरो मनले पनि नयाँ रंग पाउनेछ
अर्को अध्यायमा
खुसीको पात्र प्रवेश गर्नेछ
र त्यो दिन
यस उपन्यासको कथाले
अन्ततः उत्सवको सुर ताल भेट्नेछ।
-1746009348.jpg)
