टाढा छु म तिमीबाट
तर मन त यहाँ छैन
जहाँ तिमी हौ, त्यहीँ हरेक साँझ मेरो आत्मा पुग्छ
मोबाइलको स्क्रिनमा तिम्रो मुस्कान देख्दा
ऐनाभित्र म आफैँ हराउँछु।
दुई देश, दुई समय तर एउटै सपना—
‘कहिले भेटिन्छौँ?’ भन्ने प्रश्नले
रातभर निदाउन दिँदैन
घडीको काँटा तिमीलाई नजिक ल्याउँदैन
तर हरेक धड्कनले तिम्रो नाम उच्चारण गर्छ।
कहिले त फोनको आवाज पनि
मेरो आँसु लुकाउँछ
‘म ठिक छु’ भन्ने शब्दभित्र
कति पीडा हुन्छ, थाहा छैन तिमीलाई।
तिमी उता उज्यालो दिनमा
म यहाँ अँध्यारो रातमा
तर दुवैको मन एउटै चन्द्रमामा भेटिन्छ
तिमीले हेर्ने त्यो आकाश—
म पनि हेर्छु यहीँ
त्यसैले होला, हाम्रो दूरीमा पनि
आशा बाँचिरहेकी छ।
कहिले त लाग्छ—
दूरीले माया हराउँछ कि?
तर तिम्रो आवाज सुनिँदा थाहा हुन्छ
माया कुनै दूरीले हराउन सक्दैन।
तिम्रो याद त हावा जस्तै हो
देखिँदैन तर महसुस हुन्छ
तिम्रो माया पानी जस्तै—
जहाँ पुग्छ, मनलाई चिसो बनाउँछ।
म कति पटक फोटो हेरिरहन्छु
पुराना मेसेज पढिरहन्छु
तिम्रो ‘म मिस यू’ भन्ने तीन शब्दमा
सारा संसार बस्छ।
दिन सकिँदैन भेट
तर म भरोसा गर्छु—
कुनै दिन, कुनै बिहान
तिमी मेरो सामु हुने छ्यौ
र यी वर्षौँको दूरी
एकै अँगालोले मेटिनेछ
तब म रोएर पनि हाँस्नेछु
तिमीले भनेको ‘पर्ख न, आउँछु’
वाक्यलाई सत्य पाउनेछु।
हिजो हजुरबुबा/आमालाई देखेँ—
ती पनि टाढै थिए कहिल्यै
तर भेट्दा भनिन्
‘दूरीले माया बलियो बनाउँछ’
त्यो वाक्य अहिले बुझ्दै छु म—
तिमीलाई पर्खँदा
म आफूलाई बुझ्दै छु।
म जान्दछु—
हाम्रो माया भौगोलिक नक्सामा होइन
हृदयको स्पन्दनमा लेखिएको छ
यो सम्बन्ध त्यो धागो हो
जो दूरीले होइन
विश्वासले बाँधिएको छ।
तिमीलाई भेट्ने दिनको कल्पनामा
हर रात त्यो पहिलो चुम्बनको स्वाद
मनले नाच्छ
त्यो पर्खाइको मिठास
मलाई बाँच्न सिकाउँछ।
टाढा भए पनि तिमी मेरो नजिक छ्यौ
हावासँगै तिम्रो गन्ध
सपनासँगै तिम्रो तस्बिर
र हरेक धड्कनसँगै तिम्रो नाम—
यही हो मेरो प्रेम
टाढा भएर पनि टाढा नभएको प्रेम।
1635339834.jpeg)
-1746009348.jpg)
