तिमीले टेकेर छोडेका ती पाइलाका डाम
माटोभित्र कतै अमिट अक्षरझैँ बसेछन्
समयले कति हस्ताक्षर बदल्यो
तर तिम्रो उपस्थितिको न्यानो
अझै पनि तिनलाई मेट्न सकेन।
तिम्रो स्पर्शले रमाएका ती पातहरू
आज पनि हल्का सर्छन्
मानौँ तिम्रो औँलाको स्पर्शले
फेरि एक पटक कविता
बन्ने संकेत दिएको हो।
हावा अहिले पनि उही दिशातिर बग्छ
जहाँ तिम्रो सुगन्धले कुनै दिन
शान्त संसार कोरेर गएको थियो
र आज पनि त्यो सुगन्ध मेरो छातीभित्र
गुप्त प्रार्थनाजस्तै अडिग भएर बसिरहेछ।
तिमी टाढा छौ तर
टाढा भन्ने शब्दको अर्थ
तिम्रो नामले हरेक पटक उल्टाइदिन्छ
किनकि सम्झनाको उज्यालोले तिमीलाई
प्रत्येक साँझ मेरो मुटुको आँगनमै
निस्वार्थ ओझेलझैँ ल्याइदिन्छ।
-1746009348.jpg)
