गत भदौ २३ गते जेनजी प्रदर्शनका दिन गीता साह कोटेश्वरस्थित घडी पसलमै थिइन्।
माइतीघरबाट सुरू भएको आन्दोलन कोटेश्वरसम्म आउला र त्यो आन्दोलनको घानमा आफू परिएला भन्ने उनलाई के थाहा?
भइदियो त्यस्तै।
सप्तरीकी ४८ वर्षीया साहको पसल कोटेश्वर प्रहरी चौकी छेउमै छ। एउटा ठूलो भिड कोटेश्वरतिर आइसकेपछि उनी हेर्न भनेर बाहिर निस्किएकी थिइन्।
हेर्दाहेर्दै प्रदर्शन चर्किँदै गयो।
कताकताबाट आएको पेट्रोलसहितको आगो उनको शरीरमा सल्कियो। उनलाई उद्धार गरेर कान्तिपुर अस्पताल पुर्याइयो। त्यहाँ पनि आन्दोलनकारीको भिड भएकाले सिनामंगलस्थित काठमाडौं मेडिकल कलेज (केएमसी) लगियो।
अहिले पनि उनी केएमसीको प्लास्टिक सर्जरी पोस्ट–अपरेटिभ वार्डको बेड नम्बर २४४ मा उपचाररत हुनुहुन्छ। उनको शरीरको १८ प्रतिशत भाग जलेको छ। कम्मरमुनि र दायाँ हातमा बढी असर छ।
अस्पतालको शय्यामा सुतिरहनुपर्दा उनमा पीडा थपिएको छ। घाउ चहर्याउँदा उनी घरीघरी चिच्याउँछिन्।
सबभन्दा नरमाइलो त उनलाई दसैंमा भएको थियो। अस्पतालको बेडमै रहँदा दसैंको रौनक आयो, गयो। तिहारअघि त डिस्चार्ज हुन्छु कि भन्ने थियो। तर उनलाई चिकित्सकले निगरानीमै राखेका छन्।
'बाहिर तिहारको झिलिमिली, रंगीचंगी छ। सबैमा उत्साह र रौनक छ, म भने दसैंतिहार नै अस्पतालको बेडमै बिताउन बाध्य भएँ,' उनले भनिन्।
यस्तो बेला उद्दलाई विगतका दसैं र तिहराको झझल्को नआउने होइन। हरेक वर्ष उनी तिहारमा घर–पसल सजाउँथिन् तिहारले बेग्लै खुसी दिन्थ्यो।
यसपालि भने उनको घर सजिएन।
'मनमा उत्साह नै नभएपछि घर सजाउनुको के अर्थ भयो र,' उनले निराश हुँदै भनिन्, 'डेढ महिना पुग्न लागिसक्यो। अस्तपालको बेडमै बस्दाबस्दा म थाकिसकेकी छु।'
उनी अस्पतालमा भएपछि पसल छोरा राहुलले रेखदेख गर्दै आएका छन्।
'छोरा विदेश जाने तयारीमा थियो। म नै अस्पताल भर्ना भएपछि अब उसको के हुने हो, टुंगो छैन,' उनले भनिन्।
केएमसीकै हाई केयर युनिटमा छन् काभ्रेका २७ वर्षीय कमल घिमिरे। उनका आमाबुबा भक्तपुरको राधेराधेमा गाई फार्म चलाउँछन्। घिमिरेले पनि आमाबुबालाई सघाउँदै आएका थिए।
दूध पुर्याउन सधैंझैं भदौ २३ गते पनि उनी बानेश्वर आउनुभएको थियो। घर फर्किने बेलासम्म काठमाडौंको अवस्था असामान्य बनिसकेको थियो। बानेश्वर क्षेत्र तनावग्रस्त थियो। पानीको फोहरा, अश्रुग्यास मात्र होइन गोलीसमेत चल्न थालिसकेको थियो।
उनी यो माहोल हेर्न बानेश्वरमा एकछिन रोकिएका थिए, गोली उनको छातीमा लाग्यो।
काका प्राणनाथ घिमिरेका अनुसार गोलीले फोक्सोमा असर पुर्याएको छ। केही समय त कमलको बोली नै ननिस्किने भएको थियो। अहिले भने बोल्न सक्छन्।
'सरकारले स्वास्थ्य उपचार निःशुल्क गरे पनि औषधि र खानाको पैसा तिर्नुपरेको छ। त्यो महँगो भएकाले हामीलाई निकै गाह्रो परिसक्यो,' कुरूवा बस्दै आएका काका प्राणनाथले भने, 'छातीको दायाँ भागमा ठूलो घाउ छ। डाक्टरले पुरिन निकै समय लाग्छ भनेका छन्।'
गोली लागेपछिका कठिन समय र शारीरिक पीडा त छँदै छ, यहीबीच आइपरेका चाड कमलले खुब मिस गरेका छन्।
'अस्ति दसैंमा त मैले नै जसोतसो टीका लगाइदिएँ,' काका प्राणनाथले भने, 'यो तिहार भने उसको खल्लो होलाजस्तो छ। अस्पतालमा भाइटीका गर्न सजिलो छैन।'
कमलकी एक जना बहिनी छिन्।
पटक पटक शल्यक्रिया गर्नुपर्ने भएकाले कहिले निको हुने टुंगो नभएको प्राणनाथले बताए।
'यत्रा चाडबाड आए, म पनि अस्पतालमै बस्नुपर्ने बाध्यता आइलाग्यो। तिहारमै पनि अस्पतालकै बास भयो,' उनले भने, 'डाक्टरले छोरो निको भयो, अब घर जानू भनेको दिन कति खुसी लाग्ने थियो।'
चाडबाडका बीच अस्पतालको बेडमै रहनुपर्दा घाइतेलाई घरपरिवार आफन्तको यादले बढी सताएको छ।
जेनजी आन्दोलनका घाइतेहरू काठमाडौंका अरू अस्पतालमा पनि छन्।
स्वास्थ्य तथा जनसंख्या मन्त्रालयको पछिल्लो अपडेट अनुसार राष्ट्रिय ट्रमा सेन्टरमा ४ जना, त्रिवि शिक्षण अस्पतालमा ३ जना, बी एन्ड बी अस्पतालमा १ जना र नोबेल मेडिकल कलेज शिक्षण अस्पतालमा १ जना गरी देशभर ११ जना घाइते उपचाररत छन्।
आन्दोलनमा घाइते भई उपचारका लागि २ हजार ५ सय ७१ अस्पताल पुगेका थिए।
(रासस)
-1746009348.jpg)
