सम्पादकीय नोट: आफ्ना नानीबाबुले नेपाली भाषामा लेखेका अनुभव, कथा, कविता, निबन्ध लगायत सिर्जनात्मक रचना तल दिइएको इमेल ठेगानामा पठाउनुहोस्, हामी प्रकाशित गर्नेछौं। लेख पठाउँदा फोटोसहित स्कुलको नाम र कक्षा पनि खुलाउनुहोला। इमेल: ketaketi.setopati@gmail.com
म १४ वर्षको छु र कहिलेकाहीँ मलाई यस्तो लाग्छ कि मसँग अहिले नै सबै कुरा थाहा हुनुपर्छ भन्ने ठुलो दबाब छ। सबैले सोधिरहन्छन्, ‘तिमी ठुलो भएपछि के बन्ने?’ ‘भविष्यमा के गर्ने सोच बनाएको छौ?’
तर साँचो भन्नुपर्दा, धेरै पटक मलाई आफैँलाई पनि थाहा हुँदैन।
अब मलाई के थाहा भएको छ भने— अहिले नै सबै कुरा थाहा नहुनु एकदमै ठिक कुरा हो। हामी सबै सिक्ने, बुझ्ने, अनुभव गर्ने प्रक्रियामा छौँ। हरेक कुरा फेला पार्न समय लाग्छ र त्यो समय लिनु ठिक हो।
समाज, परिवार, साथीहरू सबैको आफ्नो आशा-अपेक्षा हुन्छ। लाग्छ जस्तो कि हामीले सानैमा भविष्यको योजना बनाइसक्नु पर्छ। तर त्यो आवश्यकता होइन। हामी अझै पनि आफूलाई चिन्ने प्रयासमै छौँ। खेलकुद, संगीत, पढाइ, करियर— सबै कुरा बुझ्न समय लाग्छ।
जीवन भनेको दौड होइन, यात्रा हो भन्ने कुरा सम्झिरहनु महत्त्वपूर्ण छ। आज तपाईंलाई डाक्टर बन्ने मन लाग्न सक्छ, भोलि कलाकार। यी सबै प्रयासहरू तपाईंलाई आफूसँगै चिनाउने माध्यम हुन्।
अहिले मलाई थाहा छ, म के बन्ने चाहन्छु भनेर पक्का नभए पनि ठिकै हो। जीवनमा हरेक अनुभवले केही न केही सिकाउँछ। नयाँ ठाउँ जानुहोस्, नयाँ मान्छे भेट्नुहोस्, केही नयाँ गरेर हेर्नुहोस्— यिनै चिजहरूले तपाईंलाई प्रेरित गर्ने बाटो देखाउन सक्छ।
र सबैभन्दा ठुलो कुरा— हरेक कुरा एकै पटक गर्नुपर्छ भन्ने छैन। हरेक कुरा बिस्तारै, आफ्नो गतिअनुसार गर्ने हो। हाई स्कुल भनेको प्रयोग गर्ने, गल्ती गर्ने र आफैँलाई बुझ्ने समय हो।
अन्त्यमा, १४ वर्षको उमेरमा सबै कुरा मिलाउनु पर्छ भन्ने छैन। समय लिनुहोस्, सिक्नुहोस् रमाउनुहोस्। अहिले सबै थाहा नहुनु बिलकुलै ठिक कुरा हो।
धेरै हतार नगर्नुहोस्, आफूलाई चिन्नुहोस्, रमाइलो गर्नुहोस्, बाँकी कुरा बिस्तारै आफैँ मिल्छन्।
(साईना ढुंगेल पाठशाला नेपाल फाउन्डेसन बानेश्वरमा कक्षा १० ‘बी’ मा अध्ययनरत विद्यार्थी हुन्।)
